Anders dan voor sociale huurwoningen gelden er voor huurwoningen in de vrije sector geen maximale huurprijzen en een maximale huurverhoging. Dit betekent dat het de verhuurder vrijstaat om voor huurwoningen met een geliberaliseerde huurprijs ieder voorstel tot huurverhoging te doen die hij wil.
Om die onzekerheid van de huurverhoging te reguleren worden hier veelal afspraken over gemaakt in de huurovereenkomst. Er kan een vast (opslag)percentage zijn afgesproken, er kan gebruik worden gemaakt van een zogenaamde indexeringsclausule of om de vijf jaar moet de huur worden verhoogd tot de dan geldende markthuur. Het spreekt voor zich dat de afspraken die hierover worden gemaakt in het ene geval meer gunstiger zijn voor de verhuurder en voor het andere geval meer voor de huurder.
Minister Ollongren is voornemens alle huurverhogingen te maximeren. Dit geldt dan ook voor de vrije sector. Alle huurverhogingen worden gemaximeerd tot inflatie + 1%, te weten 2.4%. Op deze wijze wil de minister de woningen beter betaalbaar houden. Vanwege het grote woningtekort stijgen de prijzen van koopwoningen hard waardoor het voor veel mensen met een middeninkomen moeilijk is een woning te kopen. Met (onder andere) deze maatregel wil de minister de wooncrisis aanpakken. Zie ook https://www.rijksoverheid.nl/documenten/kamerstukken/2020/12/21/kamerbrief-over-vaststelling-maximale-huurverhoging-2021
Indien dit voornemen wet wordt zullen zowel huurders als verhuurders dit voelen in de portemonnee. Goed om hier nu al bij stil te staan en afwegingen te maken.